dinsdag 27 oktober 2015

On Stage: MIKA: "If it's the end of the world let's party"

MIKA In Concert


22 September 2015, HMH



Over Mika

MIKA, misschien herinner je deze naam niet meer, aangezien hij volledig verdween uit de hitparades. Zijn doorbraak was in 2007 met het nummer Grace Kelly (ja collega, je had toch gelijk), welke weliswaar nooit op nummer 1 kwam in de Nederlandse hitlijsten (hoogste notering 4). "Relax, Take It Easy", redde dit wel,  met als gevolgd dat dit nummer zo is dood gedraaid op alle radio zenders, dat ik er met geen goed fatsoen meer naar kan luisteren. Het mag dan wel zijn grootste hit zijn geweest, ik vind het een van zijn slechtste minder goede nummers.

Gaat er nog geen belletje rinkelen? Zijn andere mega hit was " Big girl, you are beautiful" of misschien ken je "Lollipop". Al deze nummers stonden op zijn eerste album Life In Cartoon Motion. Dit album was een groot succes wereldwijd. Zijn andere albums? Not so much. Heel sporadisch hoor je "We Are Golden" nog wel eens op de radio. Dit nummer is het openingsnummer van het tweede album The Boy Who Knew Too Much. Verder kwamen er geen nummers van dit album terecht in de populaire hitlijsten.

Deze eerste 2 albums kan ik van voor tot achter mee zingen. De nummers zijn niet alleen vrolijk, er zit in veel van de nummers ook een diepere kern. Onderwerpen als seksuele geaardheid, pesten en overgewicht problemen worden uitgebreid besproken in MIKA's teksten. Een nummer met een hele sterke tekst is bijvoorbeeld "Blame It On The Girls" wat gaat over een man die ontevreden is met zijn leven terwijl hij alles zou kunnen hebben in zijn wat zijn hartje begeert.

"So I was sitting there in the bar and this guy comes up to me and he said "My life stinks" and I saw his gold credit card and I saw the way he was looking at people across the room and I looked at his face and you know, what a good looking face, and I just said, "Dude, your perspective on life sucks" - MIKA - Blame It On The Girls
Na de eerste 2 albums, die al sinds ze uit zijn gekomen in al mijn playlists terugkomen, volgden er nog twee. Al moet ik eerlijk toegeven dat voordat ik mijn concertkaartje kocht hiervan niet op de hoogte was. Ik volg/luister naar zo veel artiesten/muziek dat ik soms vergeet te kijken of er van artiesten al weer nieuw materiaal beschikbaar is. Hier komt verandering in, aangezien ik net een abonnement heb genomen op OOR.

Ik had mijn concertkaartje al heel lang geleden gekocht, en besloot om in ieder geval het derde album
"The Origin of Love" ook maar eens te downloaden. Oef, dat was even schikken, tenminste voor mij, want na 2 albums die echt fantastisch waren vond ik "The Origin Of Love" een tegenvaller. Met dit album wilde hij misschien weer een hitnotering proberen te bereiken, of misschien wou hij doorbreken in Amerika (met Popular misschien, dat in samenwerking met Adriana Grande is gemaakt)? Ik weet niet wat de motivatie was maar ik denk dat MIKA de plank aardig heeft misgeslagen met dit album. Het is voor mij te "popperig" er staan wel een aantal goede nummer op hoor, maar waarschijnlijk als je de eerste 2 albums al kent zul je er erg aan moeten wennen.
Ook de art van het album vind ik niet heel indrukwekkend, wel leuk dat MIKA er zelf eens  duidelijk opstaat maar what's up met die rare gouden krabbels?

Gelukkig is hij terug met zijn eigen geluid.  Op het vierde album " No Place In Heaven" zien we weer nummers met inhoud. Nummers zoals Good Guys, Last Party en No Place In Heaven maken dit album net zo goed als de eerste 2. Ook zien we dat MIKA (die een enorme talenknobbel heeft) een nieuwe weg in slaat. Er staan namelijk ook twee Franse "chansons" op, welke die goed weet te vertolken. Wordt MIKA de nieuwe Stromea? Nee dat denk ik niet.

Het Concert

Na lang wachten stond ik daar dan eindelijk, op dinsdag avond 22 september. Om half 7 al was ik bij Jack White en naar Paolo Nutini, en toen was er geen rij te bekennen. De MIKA fan base is dus toch nog steeds "alive and kicking", nou ja of de fan base van Jack en Paolo zijn gewoon kleiner, dat kan natuurlijk ook.
de HMH (de Heineken Music Hall) en ja wel er stond gewoon een lange rij! Ik ben al twee keer eerder naar de HMH geweest, naar

MIKA, heeft voor deze show meegenomen: Citizens, wat? Ja dat dacht ik ook, ik had er nog nooit van gehoord, zoals dat wel vaker is bij voorprogramma's. Mijn ervaring met voorprogramma's is meh. Heel eerlijk: de meeste keren is het voorprogramma om van te huilen.

Citizens was het eerste voorprogramma waarbij ik niet in slaap viel, dit bandje was eigenlijk best wel goed! Echt een lekker begin van de avond en een goeie opwarmer voor MIKA. Al waren de meisjes naast mij (en ja het waren nog meisjes) het niet met mij eens. Maar goed, ik ben een sucker voor indie deuntjes en goeie drum.

Daarna begon MIKA gelukkig al snel, en dit keer had ik mazzel met mijn plaats, ik stond vooraan, ongeveer op de derde rij en had dus perfect zicht op het podium! Ik was echt super blij want bij Jack White kon ik amper wat zien (toen baalde ik echt). En ik had nog meer mazzel, aan de linkerkant van het podium stond namelijk een carvan, en laat dat nou net de plek zijn waarop MIKA zijn show begon. 

Hij opende zijn show met het nummer "No Place Like Heaven" welke ik op dat moment nog nooit gehoord had. Echt een fantastisch nummer, ik was er meteen verliefd op.

De nummers volgende elkaar snel op en oude en nieuwe nummers wisselde elkaar af. Ook was er tijd voor een praatje met het publiek, vertelde hij wat over zijn nummers. Later haalde hij zelfs een meisje op het podium om het over Nederlands te hebben. MIKA riep dan wat in het Engels, het meisje dat naast hem zat zei het dan in het Nederlands waarna MIKA het zelf probeerde uit te spreken. Ik moet bekennen dat dat hem verdomde goed af ging. Met een paar lesjes Nederlands kan hij zich waarschijnlijk prima redden.

Ook was MIKA niet de enige die stond te zingen, maar verwachtte die van ons ook om ons zangtalent te laten horen. Het publiek deed natuurlijk lekker mee en was erg enthousiast. Over het publiek gesproken, dit was weer een volledig andere ervaring dan bij Paolo Nutini. Er waren dan ook veel tieners, wat mij toch enigszins verraste.

MIKA's setlist, bron: Mojo Concerts
Oh en dan was er dat stel met 2 kleine koters van nog geen 4 jaar oud, die zo nodig op het laatste moment zich naar voren drongen omdat die kleine ##$#$&&%$ koters natuurlijk wel wat moesten kunnen zien. Dat ik niet erg blij was met die stel, is nog zachtjes uitgedrukt. Aangezien ik een uur lang naar het hooft van een half slapend kind moest aankijken. Gelukkig bleven ze niet het hele concert in mijn beeld staan. Ik snap trouwens niet daarom zulke kleine kinderen worden toegelaten op een avond concert.

Ik moest dit toch even kwijt, ik was trouwens niet de enige die zich hier aan heeft staan ergeren. Verder was het concert echt waanzinnig goed. Een nummer wat er voor mij echt uitsprong was Underwater, echt kippenvel! Ook was ik HEEEEEL blij dat ze "Happy Ending" speelde een van mijn grote favorieten. Hiernaast zijn originele set list, waar hij zich niet aan gehouden heeft, hij heeft een aantal nummers niet gedaan (vervangen door andere nummers) en heeft hier en daar wat gewisseld. Zo was Lollipop bijvoorbeeld de afsluiter.

Oja, ik vergeet helemaal te vertellen dat hij ook Paul de Leeuw nog het podium op sleepte om een nummer mee te zingen, wat trouwens de volgende dag door RTL Boulevard werd opgepikt. Best cool vond ik, en toen ik het zag dacht ik: I was there! Al met al een geslaagd concert, en zeker voor herhaling vatbaar!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten